لطف کریم

ای امتداد غربت حیدر خوش آمدی

کوری چشم دشمن ابتر خوش آمدی

 

از مقدم تو فاطمه مادر خطاب شد

لفظ ابولحسن لقب بوتراب شد

 

تنها نه اهل خاک شده دل سپرده ات

که عرشیان عرش خدا کشته مرده ات

 

هرگز نشد که بوسه زنم بر حریم تو

اما نگاه من به دو دست کریم تو

 

صلح و صفا نشانه گرفته زباطنت

خشم و صلابت آمده پیدا به قاسمت

 

من خویش را کنار تو پروانه می کنم

جز در حریم امن تو پر وا نمی کنم

من هستم آشنای همیشه به کوی تو

مستم کن آنچنان که بیایم به سوی تو

 

 

 

 

علی اکبر ارباب

تقدیم به حضرت علی اکبر (ع) 

اکبرم ای یوسف لیلای من

لاله ی لب تشنه  زیبای من

جامه ی رزم و شهادت را بپوش

بر نجات دین پیغمبر بکوش

خیز و خواب دشمنان بر هم بزن

خود به زخم کهنه ام مرهم بزن

میروی اینک به سوی قتلگاه

مهلتی تا بر تو بنمایم نگاه

رخصتی قرآن بگیرم بر سرت

تا بیاید عمه ی غم پرورت

ای جمال مصطفی سیمای تو

تشنه تر از تو بود بابای تو

ای ترکهای لبت آیات عشق

چهره ی نورانیت مرآت عشق

و  2 کار ابوذیه :

ابحزازاته الگلب یا ناس حزنی

و سیفه حاد وسط گلبی حزنی

علی الراحوا ابد مایفل حزنی

ذکرهم کل صباح و کل مسیه

نار البین بالدلال ولهل

و روحی ما تعرف الفرح ولها

و حگ من سافرت للشام ولها

یتامه اعلی الجمل تصرخ شجیه

حلالم کن علی

          سال ها در خانه ات بودم حلالم کن علی

          پرتو کاشانه ات بودم حلالم کن علی

          می روم با آه سردی از کنارت یا علی

          نالم از تنهایی شب های تارت یا علی

          درد من که درد نیست درد تنهایی توست

          ناشکیبایی من از ناشکیبایی توست

          هر زمان یاد من آید گوشه ی دیوار و در

          دل بسوزد بر وصیت ها و تاکید پدر

          گفت پیغمبر که زهرا پاره ی جان من است

          دشمن او بی گمان تا هست با من دشمن است

          این وصیت را عجب امت به جا آورده اند

          ناشکفته محسن ما را شهیدش کرده اند

  

          گریه کن امشب علی آرام امشب گریه کن

          بر سر قبرم بیا همراه زینب گریه کن

     

     

زبان حال اهل خیمه ها در روز عاشورا

پدر می اید از میدان ولی خون در بصر دارد

پیاده خسته و تنها و دستی بر کمر دارد

به دنبال عمو رفته خبر از حال او گیرد 

نمی دانم چه ها دیده که خون در چشم تر دارد

بیا از خیمه گه عمه ببین احوال بابا را

بپرس از علقمه اخر چه سری زیر سر دارد

خدا ناکرده ایا بر عمو ظلمی روا گشته

که بابایم پریشان است و احوالی دگر دارد 

به سوی خیمه ی سقا روان گردیده بازاری

نمانده در تنش جایی که گام از گام بردارد

لبان تشنه ی اصغر زبی آبی زده تاول 

به نامیدی ببین مادر غمین در زیر پر دارد

سلام .تازه آمده ام اینجا

به نام خدا

ای دل! نفسی بشکن و در حال دعا باش

جهدی کن و از وسوسه ی خاک رها باش

گر کعبه میسّر نشد ای عاشق مسکین

در طوس بیا زائر حج ّ فقرا باش

گفتند به هر گوشه ی عالم که نشستی

پلکی بزن و زائر درگاه رضا باش